Saturday, October 30, 2010

Ik word er zoooo moe van...deel 2

Goed, waar waren we gebleven...O ja, we hebben nog steeds GEEN INTERNET!!!

Nadat we de 80 hkd hadden betaald zaten we nog steeds zonder internet. Chiel weer bellen om het transactie nummer door te geven. 'Bedankt' zei de dame, 'maar we krijgen ook nog 1683 hkd van u!' WAT?! 'You're kidding me right?', zei Chiel geirriteerd. Natuurlijk was de rekening opgestuurd naar het emailadres wat deze vriendelijke dame zelf had geblokkeerd. Beheerst maar nors zei Chiel 'OK' en hij heeft dezelfde minuut het geld overgemaakt. De dame had verteld dat we morgenochtend weer internet konden verwachten...

Rara politiepet, natuurlijk hadden we vanmorgen weer GEEN INTERNET!!

Getergd maar dankzij een goede nachtrust toch uiterst vriendelijk, belde Chiel weer met de dame van de PCCW. 'Ok, we hebben nu 4 betalingen achter elkaar uitgevoerd en dit alles zonder dat wij het kunnen controleren of het ook klopt omdat wij dus NIET op internet kunnen, wanneer krijgen wij nu internet?'
De dame begreep het helemaal. Ze zou het even gaan bekijken. Na een paar minuten kwam ze weer aan de telefoon. Aha ze zag waar het probleem lag! We hadden nog steeds geen internet omdat ze nog 200 hkd van ons kregen!

Toen zag ik Chiel wit wegtrekken, de adertjes kwamen weer kloppend opzetten, hij nam een diepe zucht en zei heel beheerst 'I want to speak with your manager!!' De dame vroeg waarom (?!) Nou omdat wij steeds als wij bellen een ander bedrag moeten betalen! Dat kan toch niet! Stel dat wij inderdaad nog een achterstand hebben, wat wij niet denken maar stel dat jullie gelijk hebben, waaarom telt dan niemand die bedragen bij elkaar op en geeft het totaalbedrag de eerste keer dan aan ons door? Waarom zijn het bedragen die wij niet begrijpen? Waar komt dat vandaan? Wie maakt hier nu een fout?!

Ze had een plan...als wij nou eens die 200 hkd overmaakten, dan zou zij over 1 uur terugbellen en met haar manager bespreken of wij niet maandag al (!) weer internet konden krijgen! Want als je bent afgesloten duurt het normaal gesproken wel een hele week voordat zij je weer aansluiten! Chiel begon te lachen. Nou dat klinkt als een plan zeg!

Maar het is natuurlijk gelul in de ruimte want vorige week kregen we wel dezelfde dag nog internet. Je kan boos worden maar het heeft geen nut. Deze mensen worden hier niet warm of koud van en feit blijft dat we internet willen hebben!

We werden inderdaad na een uur terug gebeld. Maandag worden we weer aan gesloten en Chiel krijgt een nieuw emailadres. En dat is heel handig...NOT! Zo kunnen wij NIET controleren of al die rekeningen wel kloppen en hopelijk heeft hij geen andere belangrijke email gekregen.

We dongelen dit weekend nog maar even door...

Wordt wederom vervolgd!



Have a nice day!

Friday, October 29, 2010

Ik word er zoooo moe van...

We zijn in een Chinese buraucratische molen terecht gekomen...

Ik heb me er in berust maar deze keer is het Chiel die pislink is! En dat is zo niet Chiel! Het begon allemaal gistermiddag rond 6 uur....

Ik heb de hele dag weer bonnetjes ingevoerd want omdat mijn oude computer was gecrasht, had ik een hele doos met bonnetjes waarvan de spreadsheets dus verdwenen waren. Er zat niets anders op dan per maand de bonnetjes opnieuw in mijn systeem te zetten. Ik keek er echt tegenop maar als je eenmaal bezig bent geeft het ook een opgeruimd gevoel.

Rond 6 uur wilde ik op internet. Even de mail checken...hmmm...geen verbinding. Vervelend maar niets nieuws. Hoe vaak ik die melding niet heb gekregen...roter herstart, geen verbinding. Computer herstart, geen verbinding. Balen. Chiel kwam thuis om half 8 en ik vertelde hem het verhaal. 'Laten we maar eerst eten, dan bel ik daarna wel met de PCCW' antwoordde hij.

Eenmaal weer thuis op de bank, pakte Chiel de telefoon en belde hij met de PCCW. Dat klinkt makkelijk maar dat was het niet! Hij stond echt een half uur in de wacht! Maar goed, toen kreeg hij dan eindelijk iemand van de technical support aan de lijn. Alles doorgemeten, knopjes aan, knopjes uit, snoertje eruit, snoertje erin en toen zei de beste man, 'oh, you didn't pay your bill, that's why there is no connection!'

Pardon? Niet betaald? Alles is betaald! Ja we hadden een rekening vergeten te betalen maar die is vorige week al betaald. Daarna hadden we ook weer internet. Ik begrijp het probleem niet, probeerde Chiel uit te leggen. Hij kon er niets aan doen, zei de man. We moesten bellen met de klantenservice. En die waren net naar huis, dus morgen moesten we maar bellen. Goh wat een verrassing. Als we nou niet een half uur in de wacht hadden gestaan...

Dus vanmorgen om 9 uur hing Chiel weer aan de telefoon. Ja het klopte, zei de dame van de klantenservice. We zijn afgesloten vanwege een rekening van 80 dollar (8 euro!) die nog niet betaald is! Wat?! We hebben vorige week nog gebeld met de PCCW en niemand had het over 80 dollar! Ja dat klopt, want dat is de rekening van oktober! Maar we hebben helemaal geen nieuwe rekening gekregen? Ja dat klopt, die hebben we gistermiddag per mail verstuurd. Maar ik kan niet bij mijn mail want jullie hebben alles afgesloten, zoals internet EN mijn mailadres van de PCCW! Ja dat klopt, we hebben het verstuurd via de mail van de PCCW. Ja maar daar kan ik niet bij!! Kunnen jullie niet een papieren rekening sturen dan? Ja dat klopt, we hebben een mailtje verstuurd! MAAR DAAR KAN IK NIET BIJ en de maand oktober is nog niet eens voorbij!!

Dit gesprek ging nog even door en ik zag de aders op Chiel's kale koppie kloppen. Hij was woest! Je kan met die mensen niet een normaal gesprek hebben. Ze blijven alles herhalen zoals het schijnbaar op hun 'bel-plan' staat. De 80 dollar is betaald en we mogen het morgen nog eens proberen. Tot die tijd gebruiken we de dongel maar en varen we mee op de gratis WiFi van de government...

Wordt vervolgd...

Have a nice day!

Thursday, October 28, 2010

Beetje zielig

Ik heb het gehad...Ben er sacherijnig van...Ik lijd aan een chronisch tekort aan slaap! Die verdomde jetlag verpest mijn humeur!! 4 Uur slaap per nacht is te weinig!

Vannacht lukte het weer niet om in slaap te vallen. Pas tegen 4 uur voelde ik iets van vermoeidheid opkomen. Ik ben blijven liggen in bed en werd flink pissig dat Chiel's ademhaling wel rustig en regelmatig was. Hij lag heerlijk te slapen! Waarom hij wel en ik niet?

Om kwart over 8 schrok ik wakker. Chiel liep al gedoucht en wel door het huis want om 9 uur zouden we naar de fysio gaan. Chiel's voet wil maar niet beter worden en hij krijgt er steeds meer last van. Dus hoog tijd om dokter Benji eens op te zoeken. Het liefste was ik in bed gebleven met mijn bloeddoorlopen halfopen ogen maar  ik had beloofd om mee te gaan en hopelijk kan ik dan vanavond gewoon in slaap vallen op een normale tijd.

Wij dus naar dokter Benji (de man heet Kenji maar goed) beginnen ze pas om kwart voor 10! Potver. Ik had dus langer in bed kunnen blijven liggen...Of we dan terug konden komen. Ook goed. Ik heb me slaapwandelend gesleept naar de Illy coffee shop en daar hebben we eerst maar een bakkie genomen. Toen weer terug naar de fysio. Chiel werd meegenomen achter een gordijn en ik zat te knikkebollen op een te klein en te hard bankje in de wachtkamer.

Na een goed halfuur werd ik opgehaald door dokter Patrick. (Benji was er niet.) Ik mocht gezellig naast Chiel zitten terwijl hij eerst van die elektroden op zijn voet kreeg voor 10 minuten, toen 10 minuten koelen en daarna kreeg hij nog een massage. Hij voelde zich echt zielig dus mentale steun van mijn kant zou fijn zijn. Maar ik voelde me ook zielig dus dat werkte tegengesteld. Maar goed.

Hij moet nu a.s. maandag naar de collega van dokter Patrick. Dan wordt er een foto gemaakt want Patrick is bang dat er ergens een haarscheurtje zit. Aan de ene kant kan Chiel namelijk wel springen zonder pijn en aan de andere kant kan hij ineens pijn krijgen als hij van de bank opstaat! En de pijn trekt door naar zijn enkel. Voor nu daarom niet hardlopen, niet te veel wandelen en rusten. Zodra hij weer pijn heeft een icepack erop doen. Maandag weten we meer...

Have a nice day!

Wednesday, October 27, 2010

Van alles wat

We zijn vandaag precies een week thuis. Alles gaat z'n gangetje maar alleen met die jetlag wil het niet echt lukken. Ik zit nog steeds 's nachts klaar wakker te wezen en overdag overvalt de slaap. Ik geef er niet aan toe maar het is wel erg lastig.

Verder zakt het kwik hier flink. Was het vorige week bij aankomst nog 28 graden, vandaag en de rest van de week is de maximum temperatuur zo'n 22 graden. Vanmorgen 17! Chiel wilde gelijk profiteren van deze Hollandse temperaturen en een flink eind rennen maar hij kwam weer thuis met een pijnlijke voet. Niet goed dus...nog langer rust houden dan maar.

Gisteren hebben we Jos (uit zuiderlijk Nederland!) weer gezien. Hij is hier voor 2 dagen om de beurs te bezoeken met wat collega's. Helaas was Rita thuis gebleven, snik. Wij hebben ze opgehaald uit het hotel en zijn lekker Chinees gaan eten met z'n allen. Heel gezellig. Vanavond weer! Maar dan Thai's...

De reis naar Cambodja is geregeld. Tickets zijn binnen en ons hotel in Siem Reap is geboekt. Van 2 tot 6 december zijn we er even tussen uit. Jos, Jesse en Pim zijn er dan ook dus dat gaat gezellig worden! Ik moet nodig weer trainen voor mijn 10 kilometer loop maar die ellendige jetlag gooit steeds roet in het eten...

En dan heb ik nog met Jesse naar een potentieel nieuw flatje voor hem gekeken. Dichter bij zijn kantoor. Leuk klein flatje waar wel een hoop aan moet gebeuren maar voor hem perfect. En de lokatie is 'unbeatable' precies tegenover de Yuppie Sauna! Zal mij niet verwonderen als hij gelijk een jaarabonnement neemt, hihi. Ik heb de rol van binnenhuisarchitect op me genomen dus de aankomende weken ben ik van de straat!


Have a nice day!


Monday, October 25, 2010

TripAdvisor


TripAdvisor is een website waar je als consument advies kan inwinnen. Reizigers schrijven over hun ervaringen. Of het nou gaat over het hotel, de reisbureaus, restaurants of een vakantiehuisje wat je huurt. Heel handig en best betrouwbaar aangezien de consumenten deze 'reviews' schrijven. Zo kan je op je gemak eens nalezen of wat zo'n hotel je belooft, ook inderdaad waar is. En het desbetreffende hotel krijgt deze informatie dus ook. Aan hun of ze er iets mee doen of niet.

Bij elke trip die wij maken, lees ik voordat ik het hotel boek wat ik op het oog had, deze reviews. Heel handig. Mocht het iedereen nou tegenvallen, dan ga ik op zoek naar iets anders. En staat dat hotel inderdaad op die plek of heeft het hotel het mooier afgespiegeld dan het in werkelijkheid is?

Zo heb ik dus ook een review geschreven over ons hotel in Sydney. Ik was namelijk niet blij. De prijs/kwaliteit verhouding was bij dit hotel, in mijn ogen, helemaal zoek. Ik kreeg net een mailtje van deze website dat mijn review (en natuurlijk de reviews van anderen die eerder geschreven waren) meer dan 100 keer was bekeken en dat het dus zinnig is om je ervaringen te delen.

Ik ben gelijk naar de website gegaan en heb de nieuwe reviews gelezen. En toen dacht ik 'hoe is het mogelijk?' Boven mij stonden al 10 andere verhaaltjes. De een zag hetzelfde wat ik zag, en de ander zag het tegenover gestelde! Hoe kan dat nou?

Wat voor de een een onoverkomelijk probleem is, daar haalt de ander zijn schouders over op. Zo blijkt maar dat alles subjectief is en dat we allemaal met gekleurde lenzen het leven bekijken.
Interessant nietwaar?

Have a nice day!

Sunday, October 24, 2010

Naar...heel naar...

Vandaag alweer zo'n hele vervelende dag gehad...

Vannacht (weer) geen meter kunnen slapen. Chiel zat al op de bank tv te kijken toen ik om 3 uur vannacht wakker werd van een knorrende maag. Plakje ontbijtkoek gegeten, kopje thee gedronken en om 6 uur vanmorgen toch weer naar bed gegaan. Natuurlijk was ik daarna niet wakker te krijgen...Chiel moest me echt wakker schudden om 11 uur omdat we om 12 uur hadden afgesproken met Mickey en Jaap.

Na een kwartier als een zombie rechtop te hebben gezeten ging het beter. Onder de douche de slaap uit de ogen gewreven, aangekleed en precies om 12 uur kwamen we de lift uit. Mickey en Jaap zaten er al en toen op weg naar Lamma Island.


Het was zalig! Het vakantiegevoel sloop binnen. Bootje op, bootje af. Zonnetje en een superweertje! Heerlijk gegeten bij Lamma Hilton. We zagen de visjes zwemmen in het water vanaf het terrasje en na verloop van tijd kachelden we opnieuw naar de ferry om door te varen naar Aberdeen.


Ik zag trouwens een oud vrouwtje op hetzelfde bankje zitten die ik 5 jaar eerder op de foto had gezet! Wat grappig. Toen dacht ik al dat ze 101 jaar oud was dus kan je nagaan!
November 2005, mevrouw met rieten hoed in de hand...

Oktober 2010, kijk eens wie er rechts zit?
In Aberdeen aangekomen, stapten we van de boot af om gelijk weer op een andere boot te stappen. Deze tocht ging door de haven naar het Jumbo Restaurant.


Die restaurants daar kan je gewoon vergeten maar het Top Deck is geweldig. Lekker hangen op zo'n lounge bank met een gekoeld wit wijntje, wat wil een mens nog meer?


We hebben daar een paar uur gezeten. Niets doen. Beetje kletsen en hangen en vooral bootjes kijken. En daar komen wat gigantische boten voorbij! Enig.



Pas toen de zon was ondergaan en de bediening niet meer is top conditie was, zijn we op het volgende bootje gestapt naar de taxi standplaats. Taxi in en op naar onze kant. Eerst de McDonalds in voor een vette hap en toen naar huis.



Morgen krijg ik de pest-controle op bezoek (service van de Pinnacle) en daarna op stap met Jesse en later gaan we lunchen met Chiel.

En dan krijg ik nog steeds vragen zoals 'wat doe je nou dan zo'n hele dag in HK?'....Nou dit dus!
Have a nice day!

Seafood en jetlag


Wat een zalig weer was het vandaag! Niet te warm, niet te koud. Zonnetje, briesje, echt een prachtige nazomerdag in Hongkong. En dit kwam perfect uit omdat we met Cynthia en Michael lekker gingen lunchen in Sai Kung. En wij hadden daar vreselijk veel zin in! Ik had er zelfs over gedroomd toen we in koud NL waren! Verse garnalen, verse gestoomde vis, gebakken inktvis...yammie!


Kleine Micah sliep en werd eerst geparkeerd in zijn kinderwagen onder de tafel maar nadat hij wakker was geworden ging hij op onderzoek uit. Beetje visjes kijken, hondjes opzoeken (sommige honden vond hij echt te groot!) en met zijn Haloween Pumpkin mandje bleef hij rondjes lopen. Wat een heerlijk kind is het toch!

Elke keer als we in Sai Kung zijn valt me de relaxte sfeer op. En het vakantiegevoel dat je daar krijgt is ongekend. Jammer dat het zo'n rot eind van de stad afligt anders zou ik daar wel willen wonen. 


En 's avonds hebben we met Jos een hapje gegeten bij Spasso. Was Jos wel aan toe na een week beurs. We hebben daar een hele avond op het terras gezeten. Niet alleen omdat we dat wel lekker vonden maar vooral om de bediening allemachtig traag was. Wel voor 11 uur naar huis gelopen want Jos mag straks om 6 uur in de trein naar Guangzhou. Sommige mensen hebben altijd geluk!

Vandaag gaan we gezellig met Jaap en Mickey naar Lamma Island. Ook al zo vervelend. We lopen dit weekend echt van het ene seafood restaurant naar het andere ;-)) En leuk om Jaap ook weer eens te zien. Hij was zo druk de laatste tijd dat we elkaar steeds mis gelopen hebben. 

Maar voor nu ga ik eerst maar een broodje eten en een bakkie thee zetten. De jetlag is nog steeds heftig. Chiel ligt nu in bed maar heeft de hele nacht rechtop op de bank gezeten en heeft 2 volledige voetbalwedstrijden gekeken. Ik werd wakker om 3 uur en zie hier...nog steeds geen slaap...misschien moet ik die thee maar laten staan en gewoon een borrel nemen..


Have a nice day!

Friday, October 22, 2010

Is het een vliegtuig??? Is het superman???

Dat moeten die 2 taxichauffeurs vanmorgen hebben gedacht toen ze bij het vliegveld in Hong Kong weg reden. Net wat klantjes afgezet, stiekem een sigaretje opgestoken naast een open gedraaid raam, zich verheugend op de bak noedelsoep die ze zouden nemen voor de lunch en toen... BOEM! Nee het was geen vliegtuig of superman maar een grote bus die van een het viaduct afreed, dwars door de vangrail, en boven op deze taxi's neer plofte van 30 meter hoogte!

De bergingswerkzaamheden waren de hele dag live te volgen op tv. Het zag er verschrikkelijk uit. 2 Platgeslagen taxi's en een bus op zijn kop. Brandweerlieden en politie waren druk bezig en wonder boven wonder maar 2 gewonden! De bus was godzijdank leeg. Behalve de chauffeur dan. Je kon ook zien hoe hij uit het wrak, levend te voorschijn kwam.

Ik probeer sinds vanmiddag 3 uur, iets op internet te vinden van dit ongeluk, maar tot nu toe zonder resultaat. Het zal morgen wel uitgebreid in de kranten staan...

...samen met de resultaten van het onderzoek van de MTR-storing. Gistermiddag stond op Yau Ma Tei een metro vast. Voor 3 uur lang! Er was een bovenleiding gebroken...En als je dan bedenkt dat elke 2 minuten een metro stopt dan kan je je misschien voorstellen wat een enorme chaos dit gaf. Het perron was over vol. Mensen moesten het platform af, de metro uit en niemand mocht de metro ingangen meer in. En niet alleen op Yau Ma Tei, hier 2 stops bij ons vandaan, maar bij alle metro ingangen! Alle dienstregelingen konden gelijk in de prullenbak, bussen werden ingezet en publiek raakte over verhit vanwege het missen van afspraken en niet naar het werk kunnen komen.


Met gevolg dat vandaag de baas van de MTR op het matje werd geroepen bij de Government.
Live. Op tv. Het vuur werd haar aan de schenen gelegd en met een 'sorry' kwam ze er niet vanaf. En het recht om te zwijgen kennen we hier niet. Dit hele gedoe gaat nog een staartje krijgen! Het is nooit een goed moment om zo'n storing in het openbaar vervoer te krijgen maar de timing was nu wel heel slecht vanwege Severe Typhoon Megi. Het zag er gisteren naar uit dat we een T8 zouden krijgen. Dat wil zeggen dat iedereen gelijk naar huis moet reizen, scholen en overheidsgebouwen dicht gaan, winkels sluiten, bussen ophouden en ferry's niet meer varen. Het enige vervoer wat nog 2 uur langer doorgaat is...tadada... de metro!

En wat betreft Megi...
Die heeft een ander pad gekozen en is afgebogen richting zuid-oost China, Taiwan en Japan. In plaats van een T8 zijn we terug gegaan naar een T1. Het lijkt erop dat we door het oog van de naald zijn gekropen. Deze zware tyfoon zou de meest erge zijn sinds 40 jaar! Vandaar dat woordje "SEVERE"...fijn...


Toch is Hong Kong nog steeds in de hoogste paraatheid gehuld. Ze verwachten vanavond en vannacht overstromingen. Het waterpeil is/gaat namelijk stijgen met 50 cm. (Vanmiddag was er nog sprake van een meter!) schuilkelders zijn open gesteld, bomen zijn preventief gesnoeid vanwege de harde wind, mensen die slechte behuizing hebben op de kleine eilandjes rondom HK en op lager gelegen delen op het vaste land zijn geëvacueerd, winkels vooral op Sheun Wan (central) zijn gesloten en hebben hun waar wat vooral uit gedroogd seafood bestaat ergens anders opgeslagen en de airport heeft extra water, voedsel en dekens ingeslagen om gestrande reizigers op te kunnen vangen.


Op tv zag ik verschrikkelijke beelden van Taiwan. Bussen die met passagiers in modderstromen terecht waren gekomen, hele stukken berg zijn naar beneden gekomen, snelwegen kapot geslagen, alle huizen onder water vanwege regenval! En dan moet die tyfoon nog komen! Ook al staat mijn koelkast vol met eten en water, ik ben blij dat we er niets mee te maken krijgen...




Hong Kong spared by worst typhoon in 40 years

Oct 22, 2010, 10:17 GMT
Hong Kong - Hong Kong was spared Friday from what would have been the worst typhoon to hit the territory in almost 40 years as Typhoon Megi was to pass it by.
The typhoon was likely to make landfall in Fujian province Saturday, the Hong Kong Observatory forecast.
'It's showing signs of weakening,' weather forecaster Lee Tsz-cheung said. 'We expect the intensity will gradually decrease until it makes landfall.'
The observatory estimated Megi would make landfall in Fujian about 10 pm (1400 GMT) Saturday.
Forecasters predicted that Hong Kong would escape the full force of the storm, but authorities warned of flooding and on Thursday shut down several oil terminals off the Kowloon peninsula, forcing tankers to anchor offshore.
The government activated its emergency response system, which puts all government departments and agencies on the highest alert.
The observatory's senior scientific officer, Chan Chik-cheung, said Megi was the strongest tropical cyclone of the year, packing winds of 175 kilometres per hour after it entered the South China Sea from the Philippines, where Megi killed 26 people and caused an estimated 177 million dollars of damage to agriculture and infrastructure.
Megi was the strongest typhoon to threaten Hong Kong since Typhoon Rose, which made a direct hit in August 1971, killing more than 100 people.


Enhanced by Zemanta

Thursday, October 21, 2010

...en we pakken het leven weer op.

De wasmachine draait, Chiel zit in HK op kantoor en ik kan weer lekker achter de computer met een bakje koffie die lekker geurt. (Ik heb in NL 3 kilozakken koffiebonen van de V&D meegenomen.)

Sinds vanmorgen is het T3. De storm komt langzaam maar zeker dichterbij. We merken er nog niet zo veel van. De temperatuur is lekker, 25 graden, hele lage luchtvochtigheid, het waait ietsjes harder en het regent nog steeds niet. Ik hoop echt dat het tot vanavond zeker zo blijft want ik weet dat Mickey vanmiddag aankomt op het vliegveld. Niets zo ellendig dan met rukwinden landen...

En ik werd pas om 8 uur wakker! Yeah!!

Have a nice day!

Wednesday, October 20, 2010

Thuis

We zitten weer in HK.

We waren blij dat we op tijd waren vertrokken uit Druten want de ene na de andere file reden we gemoedelijk in. Geen gestress dus.


Auto ingeleverd en toen wilden we wel een hapje eten. Maar eerst inchecken. Tegenwoordig wordt het 'zelf inchecken' bij zo'n apparaat aangemoedigd en wij moesten er ook aan geloven. Dat ging goed en snel maar daarna moesten we de koffers ook bij zo'n doe-het-zelf lopende band afleveren. Ik denk dat het nog niet echt optimaal werkt want er stond een enorme lange rij. (Er bleek een koffer klem te zitten) We keken het even aan en we dachten allebei hetzelfde. Dit gaat lang duren. Dus toch maar aardig gezicht achter een incheckbalie gezocht.

Zo langzamerhand gingen de maagjes rommelen van de honger en we hadden allebei wel zin in burgertje van McDonalds. Zo gezegd, zo gedaan. We bestelden, we kregen het snel maar toen ik wilde afrekenen bleek dat het niet kon. Er zijn tegenwoordig van die centrale kassa punten waar je moet betalen. Ook goed. We liepen erheen en er stonden echt enorme rijen. Daar sta je dan met je warme maaltijd...



De dame die ons moest helpen had er geen zin in. Ze was nors en baalde van die klanten. Er kon geen lachje van af. Ook kon ze niet goed optellen en aftrekken want tot 3 keer toe kreeg ik verkeerd wisselgeld. En alles ging gepaard met gezucht en gesteun. Er waren ook mensen die haar zeiden dat het eten koud werd door dit trage gedoe en het enige wat ze zei was 'Ik kan er niets aan doen!'


We hebben een goede vlucht gehad, we konden zelfs zo nu en dan slapen! En om 2 uur kwamen we in HK aan. Dat is toch ook wel een beetje thuis komen. Alles weer over georganiseerd, massa's Chinezen die je voor de voeten lopen en 27 graden!

Bij thuiskomst was het opschieten geblazen voor Chiel. Koffer in de hoek, schone onderbroek in de tas, een douche en toen op de trein naar China. Hij had gelijk een afspraak in Shenzhen met een klant. Ik vroeg me echt af of er zinnige dingen zijn besproken.... ik bedoel dat Chiel het in zich op kon nemen, want jetlag en gewoon 'gaar' zijn van zo'n vlucht gaat echt niet in de koude kleren zitten. 's Avonds had ik gelijk minder medelijden met manlief toen hij belde vanuit zijn 4 kamer-suite in het hotel Shangri-La!

Ik ben vroeg naar bed gegaan en vannacht om 4 uur zat ik rechtop. Wasje gedaan en mijn bekende rondje gelopen naar de muur en terug. Het ging niet echt heel goed want mijn neus zit nog steeds verstopt maar ik heb het in ieder geval weer opgepakt.

Maar goed...

Ook bleek dat het internet niets meer deed. Geen verbinding, helemaal niets! En dat is balen, want ik wilde dolgraag mijn mail bekijken en een stukje schrijven op het blog. Ik zat dus al stilletjes te vloeken op de PCCW totdat Chiel vanmiddag de post opende. Oeps...rekening vergeten te betalen. Dus gelijk naar de PCCW, betaald en we kunnen het web weer op. We zijn de laatste maand natuurlijk bijna niet thuis en hartstikke druk geweest.

Dat verklaarde ook het volgende...we liepen naar buiten om de PCCW te betalen toen de lobby-man naar ons toe kwam. De CLP, de elektriciteit, was geweest om ons af te sluiten. Vanaf morgen zouden we in volledige duisternis gehuld zijn. Oeps...dubbel Oeps...Ook vergeten. Gewoon stom dus. Dus gelijk ook maar betaald. Kan gebeuren. Gelijk gebeld met de CLP dat er betaald is en de afsluiting is geannuleerd. Ik kan dus morgen gewoon een bakkie koffie zetten, hihi.

En we krijgen Severe Typhoon Megi op bezoek. Ben niet zo kapot van het feit dat er 'Severe' (=heftig, streng, ernstig) voor staat. Op dit moment is het T1. En vanaf morgen wordt er veel wind en regen verwacht. Ik had in NL al gezien op het nieuws dat er een flinke typhoon spookte tussen Taiwan en China en dat is dus deze jongen. We wachten maar af...



Have a nice day!

Monday, October 18, 2010

Als Wennemars zelfs kapot zit....


Erben Wennemars na zijn debuutmarathon from Losse Veter on Vimeo.

Have a nice day!

I "am"sterdam oftewel de Halve van Amsterdam

Met een hoofd vol watten en een 'loop'neus (let op de woord speling!) stapten Chiel, Linn en ik zondagmorgen in de auto op weg naar Amsterdam. We wilden de auto parkeren bij de Amsterdam Arena om daar Tim te ontmoeten en vandaar verder te reizen met het openbaar vervoer. Want waar zouden we zijn zonder de trein? Nou breek me de bek niet open...


Ik was niet in vorm. Voelde me gammel en grieperig en ook al zag het weer er prachtig uit met een strak blauwe hemel en een zonnetje, het was stervens koud! Maximale temperatuur van die dag...10 graden! Voor de renners denk ik een heerlijke temperatuur om te lopen  maar voor zieke toeschouwers niet de beste condities.



Nadat we Linn per metro hadden afgezet op het Leidseplein om een vriendin te bezoeken, reden wij verder om bij de dochter van Tim langs te gaan. Zij woont in de Jordaan en daar heb ik gezien dat je kleiner kan wonen dan in Hongkong! Gezellig maar klein. Ons huisje in HK is een paleis vergeleken met haar ieniemienie huisje. Nadat Tim zich had omgekleed en een boterhammetje naar binnen was gewerkt zouden we 'even' per metro naar het Olympisch Stadium gaan waar de startnummers opgehaald konden worden. Lijn 16. Die moesten we hebben... enfin 2 uur later...


Nou weet ik niet of het lag aan het feit dat we niet helderziend zijn of dat we niet met deze kennis geboren zijn, maar lijn 16 was nergens te vinden. Ja we zagen trams rijden waar een 16 opstond, maar nee we konden geen tram-opstapplaats vinden waar een 16 opstond. We hebben tram 16 op de voet gevolgd (ik bedoel letterlijk er achter aan gerend!!) totdat we blauw zagen en een kleine 3 kilometer verder mochten we dan eindelijk opstappen. En toen we dan eindelijk op weg waren, stopte lijn 16 ver voor zijn eindpunt en mochten we nog fijn een stukje lopen naar het Olympisch stadion. Heel fijn.


Maar goed. De heren renden gelijk door naar de plek waar de startnummers opgehaald konden worden en ik bleef wachten met de sporttas van Tim en onze rugzak bij de startvakken. Chiel en Tim kwamen even later terug en aan het gezicht van Chiel kon ik zien dat hij niet blij was. Het ging te snel, geen goede voorbereiding en hij moest gelijk aan de bak, terwijl hij nog aan het nahijgen was van de reis er naar toe. Ik heb gezwaaid, ze succes gewenst en daarna gewacht tot ze over de streep kwamen...


Met mijn rugzak op en een sporttas die lood zwaar was (Tim wat zat er in godsnaam in?) en die loopneus van mij zat er niets anders op om maar ergens te gaan zitten en langzaam maar zeker blauw van de kou te worden. Ik vond een stoeprand tussen geparkeerde auto's in de zon. Met mijn Ipod en mijn zonnebril op zat ik daar. Uur na uur...Oeps, daar kwam een agent aan...hij keek streng naar mij! Snel trok ik mijn oordopjes uit. "Zeg dame?", riep hij. "Ja?", antwoorde ik. "Insmeren! Goed insmeren! Anders ben je straks verbrand hoor!", lachte de agent. Blijft leuk, die Amsterdamse humor.


Nadat het gevoel uit mijn ledematen volledig was verdwenen, mijn loopneus niet meer verder kon lopen, de lippen blauw kleurden, de watten in mijn hoofd op en neer bonkten en de zon achter het Olympisch Stadion gezakt was, kwam Linn weer terug en samen hebben we Chiel voorbij zien komen. Hij heeft het gehaald! Hij was niet blij met zijn tijd maar ik vind dat als je last hebt van een geblesseerde voet, 2 uur en 18 minuten en prima tijd is! Tim kwam in 1 uur en 40 minuten over de streep! Het blijf een roteind...21 km en nog een beetje!

En ik heb nog een goede daad verricht. Er was een franse mevrouw die de volledige marathon had gelopen en daarna stond te wachten op haar man die al haar warme kleding in een rugzak bij zich had. Ze stond te verkleumen van de kou en haar ranke lichaam klapperde heen en weer. Ik heb mijn jas uitgedaan en over haar heen geslagen totdat haar man bij haar was. Ik had het koud maar zij was er erger aan toe!


Nou heb ik toch al wat van deze eventen meegemaakt maar deze Amsterdamse Marathon was qua organisatie echt de slechtste die ik heb meegemaakt. In mijn ogen een gemiste kans.

Bordjes die je de weg wijzen waren b.v. nergens te vinden. En dat terwijl je met de tram niet eens in de buurt van het stadion komt! Laat staan dat je met de auto komt! Welke kant moeten we op? Hoe kom je b.v. binnen in het Olympisch Stadion als toeschouwer? Waar kan je de startnummers ophalen?

Zakken waar je als renner je kleding in kan doen niet aanwezig. Nergens een plek om je spullen achter te laten! Moet je de autosleutels en je portemonnee om je nek hangen? En waar laat je die warme kleding na het rennen? Daarom liep ik met een zware sporttas te slepen.

En het openbaar vervoer vooral aan het eind van de marathon minimaal. Volle tochtige perrons en te weinig plek in te kleine wagons. Dus 3 treinen voorbij moeten laten gaan vanwege de drukte. In de kou! En gelukkig rijden die metro's NIET elke 2 minuten!

En de renners stonden klem na aankomst over de streep. Geen goede doorstroming. En waar je de tijd chip kan inleveren is niemand bekend..."Probeer het daar maar effe!" Dat is fijn als je 40 kilometer hebt gelopen!

Alles werd in het Nederlands omgeroepen en de enkele bordjes die er stonden, waren in het Nederlands. Dat is toch vreemd als je weet dat er 73 verschillende nationaliteiten meededen. Daar was de organisatie erg trots op!

Om inderdaad in de top 3 van grote Marathons in Europa te komen, moeten de organisatoren toch even wat meer huiswerk verrichten!


Maar goed. Vandaag worden de wonden gelikt en de koffers ingepakt. Vanavond vliegen we terug naar HK...Maar in december zijn we er weer!



Have a nice day!
Enhanced by Zemanta

Friday, October 15, 2010

Nederlandse reclame

 Ik heb echt een hekel aan reclame's. In vergelijking met HK heb je in Nederland minder breaks in een programma maar de breaks zijn veel langer dan in China. Je kijkt naar een programma en na 9 minuten commerciele ellende, ben je al weer vergeten waar je naar keek. Maar sommige reclame zijn echt leuk! En dan is het wachten niet zo erg. Een toppertje is de reclame van Mc.Donalds over Chicken Sate! Vooral die gastjes in de auto....ze doen me denken aan iemand....

 

 En dan hebben we natuurlijk nog de geweldige reclame's van Calve Pindakaas! Wat mij betreft hebben ze 2 super reclame's gemaakt. De laatste en eentje met Dick Advocaat...

 





Have a nice day!

Thursday, October 14, 2010

Een jarige zoon!

De tijd vliegt voorbij! Zo sta je op Schiphol te klappertanden, zo ben je al over de helft van je vakantie. Gelukkig staat de volgende trip al gepland dus alles waar we nu niet aan toekomen wordt doorgeschoven naar december.

Maandag:
Nog bezoek gehad van Lody die bij ons in de buurt moest zijn. Lekker bijgekomen op de bank, koffie gedronken en een tripje naar het tuincentrum waar de kerstballen al klaar lagen. Heerlijk!

Dinsdag:
Bezoek van Mickey en Fiona! Hoe grappig is dat! Normaal zitten Mickey en ik bij de Illy op Modyroad aan de koffie, maar nu zat ze bij mij op de bank! En Fiona die Mickey kende van haar blog, reed vanuit Bonn waar ze tegenwoordig woont naar Druten. (Fiona heeft in Harderwijk naast ons gewoond...) Wat een kleine wereld! Gezellig geluncht en gebabbeld en rond 3 uur ging iedereen weer de auto in om de files voor te zijn.


Woensdag:
Verjaardag van Remy! 29 Herfsten oud. De tijd vliegt echt! Vrijdagavond komt hij nog gezellig even naar Druten maar nu zit hij in de kroeg met vrienden in Utrecht zijn verjaardag te vieren.


En wij? Wij hebben met Yvon en Mari gegeten om ze enorm te bedanken voor alle moeite die ze hebben gestoken in onze achtertuin!



Have a nice day!

Linkwithin

Related Posts with Thumbnails